Evolution Theory of the Hunter (ETH)
Volume 1 Chapter 3
Volume 1 Chapter 3
….คือผมคิดว่า.
ตั้งแต่ที่ผมวิ่งไล่จับกับมอนเตอร์ผมก็ได้เอาชนะความสะอิสะเอียนของมันได้แล้ว ผมได้มองไปทางมอนเตอร์ขนาดใหญ่ที่กำลังปิดทางหนีของผมอยู่เบื้องหน้า มันเป็นเรื่องตกลและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน มันไม่มีทางเลือกให้ผมสักทาง กับหัวที่เล็กเหมือนกับนกและกล้ามเนื้อก็หนาอย่างกับพวกเล่นกล้าม(เป็นการเปรียบเทียบนก เพราะว่านกมันตัวใหญ่หัวเล็กเท่านั้น)..ใช่ ผมทำอะไรได้? ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าสีแดงที่อยู่บนตัวของมันเป็นเลือดหรือเป็นสีธรรมชาติของมันกันแน่
ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนจากร่างกายของมันที่แผ่ออกมาโดนใบหน้าของผม.
จากนั้นกรงเล็บที่น่ารักเกียจที่ก็ดวัดเข้ามาหาผม.
วูซซซซ!
ผมทำได้เพียงแค่โยนหญิงสาวออกไปพร้อมกับดึงประตูมาขวางการโจมตีของมัน.
“ย่าห์!”
ตูมมม!
หญิงสาวตกลงไปที่พื้นและกลิ้งไปตามแรงของลมในขณะที่ผมกระเด็นออกไป.
ครึ่กๆๆ!
นั่นคือเสียงตอนมอนเตอร์กำลังดึงกรงเล็บออกจากพื้น แม่ง เมื่อไหร่ผมจะออกไปจากนรกนี่สักทีฟร๊ะ…
ปัง!
ทันใดนั้นรถที่อยู่ตรงหน้าผมก็กระเด็นข้ามหัวผมไป ผมได้แต่กระโดดและขดเป็นก้อนกลมอย่างกับลูกบอลเพื่อป้องกันตัวเองบาดเจ็บ ตอนนี้ผมไม่แม้แต่จะกระโดดข้ามรถยนต์ที่มาขวางหน้าผมได้แล้ว อย่างน้อยผมก็ทำให้ตัวเองเล็กลงและหวังว่ามันจะโจมตีไม่รุนแรงมากกับร่างกายของผม.
ตูฒ!
แคร่กกกกก!
ผมได้แต่คิดว่าผมจะออกห่างจากทิศทางการพุ่งเข้ามาของรถยนต์ แต่ผมกระทบจากรถยนต์นั้นทำให้ผมกลิ้งออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ.
อึก แมร่ง อยากจะรู้จริงๆเลยว่าทำไมตัวเองถึงได้อภัพขนาดนี้ ทั้งๆที่พึ่งจะได้เห็นมัน.
แคร่กกกก!
ตูม!
ตอนนี้ก็มีรถอีกหลากหลายคนได้พุ่งเข้ามาหาผมที่ติดอยู่กับผนัง ลองนึกถึงภาพที่มีคนโง่ๆวิ่งอยู่บนถนนของคนที่กำลังปิดตาขับรถพุ่งเข้ามาหาผมสิ ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงขับแบบนั้น แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองไม่เห็นมอนเตอร์ข้างหลังผม.
“อึก..”
เท้าของผมรู้สึกเจ็บ มีคนๆนึงขับรถมาเหยียบเท้าของผม แต่คนขับที่คุมพวงมาลัยอยู่ก็ไม่ได้ขยับอะไรเลย ดูเหมือนว่าเขาตายแล้ว ถ้าเขาไม่ได้ถูกมอนเตอร์ฆ่า.
ผมดูมอนเตอร์ที่กำลังวิ่งไปหารถที่เสียหายคันนั้น ผมรู้ว่านี่คือการเห็นแก่ตัว แต่เพื่อที่จะรักษาชีวิตของผม ทำไมผมถึงไม่วิ่งหนีออกมา?.
“แม่ง!”
แทนที่ผมจะหนี แต่ผมกลับวิ่งเข้าไปที่รถ ถ้าเกิดว่าสถานการณ์เป็นใจคนขับอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นได้ ผมรู้ว่าผมเป็นคนดี แต่ผมก็ไม่สามารถทำอะไรที่มันขัดไปกับสามัญสำนึกนั้นได้ แม้ว่าผมจะถูกมอนเตอร์วิ่งเล่นงานผมก็ตาม.
แต่วิธีที่ผมจะไป?
ผมสามารถฆ่ามันได้ไหม?
ครืดดดด!
แค๊วกก!
ได้มีรถยนต์วิ่งเข้ามาอีกคันมันเหมือนกับเป็นห่วงโซ่ของการชนกันครั้งยิ่งใหญ่.
ตูม! เอี๊ยดดด! ตูม!
จนกระทั่งคันสุดท้ายที่ติดลูปวิ่งเข้าชนมอนเตอร์.
ตูม!
มอนเตอร์กระเด็นกระดอนออกไป ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดไหนแต่ด้วยน้ำหนักกว่า1ตันคุณก็ต้องสะเทือนบ้าง ถ้าคุณคิดว่าคุณสามารถทำได้ คุณก็ต้องมีแรงขนาดนั้น.
“อะไรวะ…”
บึ้มๆ!
ผมมองไปที่รถอีกคันนึงหลังจากที่คันอื่นๆไปกองรวมกับมอนเตอร์แล้ว.
ปัง! ตูม!
ครืดดด!
ผมได้แค่สายหัวของผมเมื่อเห็นมอนเตอร์ตัวนั้นถูกเหยียบอยู่บนพื้นมันมีเลือดสีดำไหลออกจากปากในขณะที่มันยกหัวของมันมาของเหลวสีดำที่น่าขยะแขยงนั้นก็ได้ไหลตกลงไปที่ด้านหน้าของรถบรรทุกในขณะที่ล้อยังคงทำงานอยู่ ผมดูจากคนขับแล้วเหมือนกับว่าเขากำลังอยู่ในอาการช๊อก.
ครืดดด!
ตอนนี้ผมได้เห็นมอนเตอร์กำลังพยายามอย่างลมๆแล้งๆในการที่จะออกมาจากซากรถยนต์ แม้ว่ามันจะออกมาได้แต่มันก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีพอที่จะเป็นอันตรายขนาดใหญ่ได้อีกแล้ว อย่างไรก็ตามกล้ามเนื้อของมันค่อนข้างยืดหยุ่นผมคงหัวเราะไม่ออกหากว่ามันฟื้นฟูเต็มที่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้ผมต้องโจมตีเข้าไปที่ตับของมันเพื่อชะลอการฟื้นฟูด้วยความรวดเร็ว.
ผมรีบมองไปรอบๆไม่รู็ว่าเป็นเพราะความโชคดีที่รถส่วนใหญ่พุ่งเข้ากระแทกมันหรือคนขับจงใจที่จะขับรถชน ผมมองหาอาวุธอะไรซักอย่างจากซากรถยนต์เพื่อปลิดชีวิตมัน.
ผมต้องการเป็นนักล่า มันไม่สำคัญว่าจะเป็นดาบหรือห่าอะไรอีก ขอเพียงแค่ใครสักคนฆ่าพวกมันได้ผมก็พอใจแล้ว.
“แมร่งงงง!!!”
ไม่มีใครอยู่ พวกเขาวิ่งหนีเร็วมาก เร็วโครตๆเลยด้วย และในสายตาของผมก็ไม่มีใครพอที่จะปลิดชีพมันได้ หลังจากใคร่ควรดีแล้วผมก็ได้สรุป ผมต้องทำเอง.
ผมพยายามคิดว่าผมจะต้องทำยังไง ผมเป็นเพียงแค่พนังงานเปิดวาร์ปเท่านั้น ผมเคยเห็นพวกเขาเหล่านั้นฆ่าไอ้ตัวพวกนี้มาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะทำมันไม่ยากเท่าไร แต่แน่นอนถ้าคุณตัดหัวหรือทำลายสมองของมัน มันก็จะตาย
ผมไม่สามารถตัดกัวมันได้ด้วยสกิลของผม สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ก็คือทำลายโดยตรงไปที่สมองของมันหรืออะไรก็ได้ใกล้ๆสิ่งนั้น และผมก็เพียงรู้แค่วิธีการทำมันเท่านั้น.
มีมอนเตอร์หลายสายพันธ์ที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก แต่หัวใจหลักทุกตัวอยู่ที่สมองที่อยู่ในหัวทุกตัว ผมเดาว่ามันก็เหมือนกับสัตว์หลายๆสายพันธ์ุที่สมองมักจะเป็นที่รวมเส้นประสาทต่างๆและวิธีที่จะเข้าไไปโจมมีมันข้างในจากภายนอกจะต้องผ่านดวงตาหรือไม่ก็จมูกเท่านั้น.
แฮ่กๆ.
การหายใจของผมติดขัด ผมไม่เคยคิดเลยว่าต้องมาทำงานหนักขนาดนี้?
ผมเป็นคนเปิดวาร์ปที่ไม่มีแม้แต่หนังสือสกิลดีๆสักเล่ม แม้ว่าผมจะมีประสบการณ์มามากแต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาฆ่ามอนเตอร์ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาให้เสียไปมากกว่านี้แล้ว.
“อ่าห์!”
ผมรีบวิ่งเข้าไปหามอนเตอร์ที่พยายามจะดิ้นรนออกจากการโดนทับของรถบรรทุก.
แล้วผมก็ได้แทงคอของมันด้วยชิ้นส่วนดาษจากรถยนต์.
ฉึก!
การแทงครั้งแรกล้มเหลว เมื่อผมแทงเข้าไปมันก็แฉลบออกจากเนื้อมันทันทีโดยไม่ได้รับความเสียหายใดๆด้วย.
ก๊าซซซซ!
มอนเตอร์ได้ยื่นคอออกมาเพื่อที่จะกัดผมด้วยความตกใจผมได้แทงมันด้วยเศษเหล๊กอีกครั้ง.
ซวบ!
แม้ว่ามันจะเข้าไปไม่ลึกแต่มันก็ประสบความสำเร็จเนื่องมากจากผมแทงเข้าไปในบริเวณตาขวา.
หวออออออ!
ผมได้ยินเสียงไซเรนมาจากข้างหลัง ผมข้ามออกมาเล็กน้อยก่อนจะหรุดหลังจากที่ฆ่ามันสำเร็จแล้วผมทรุดตัวลงกับพื้นตอนนี้.
ในที่สุดมันก็ตาย ผมไม่เชื่อว่าผมจะฆ่ามันด้วยมือของผมเอง.
ผมกำหมัดแน่นทั้งสองมือ.
ผมฆ่ามัน.
“อะไรนั่น? ไม่ มันตายแล้ว?”
ใช่แล้ว พวกที่คุยกันมันน่ารำคาญนัก เขามีเกราะสีดำที่ดูทนทานกับดาบที่ถูกคลุมด้วยสีคล้ายๆกัน จากการมองบอกได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือ นักล่า.
“มันอาจจะยังมีชีวิตอยู่ ถ้าจะให้ดีตัดหัวมันออกมาด้วย.”
หญิงสาวที่ยืนข้างๆเข้าตอบ เธอสวมชุดเกราะสีแดงที่อวดเนื้อหนังหลายจุดและเธอก็สวยซะด้วย ผู้หญิงที่ผมเคยได้ช่วยไว้เทียบไม่ได้กับคนนี้เลย.
“ชิ วิธีที่น่าเบื่อ.”
คนที่แต่งตัวประหลาดพึมพำฝนขณะเดียวกันเขาก็เดินเข้าไปหามอนเตอร์จากนั้นก็หวดดาบออกไปมันตัดอากาศทำให้เกิดเสียงดัง"หวือ"หลังจากนั้นหัวมันก็หลุดลงมาพร้อมกับเลือดที่ไหลทะลักเต็มพื้น.
“มันตายแล้ว”
“แม่งเอ้ย สุดยอดโครตๆ เขาค่อนข้างกล้ามากเลยนะที่เอารถบรรทุกชนไอ้ตัวนี้.”
ในขณะที่เขาเตะหัวของมอนเตอร์ที่กลิ้งอยู่ทิ้งไป เขาก็สังเกตเห็นผม.
“ชาวบ้าน? ไม่ต้องกังวล ฉันฆ่ามอนสเตอร์ดังนั้นจึงไม่มีอันตรายเพิ่มเติมได้ที่นี่.”
“ถ้าจะให้พูดตรงๆหล่ะก็คุณมันไม่ได้ฆ่ามันสักหน่อย.”
หญิงสาวหัวเราะ.
“มันไม่สำคัญว่าใครเป็นคนฆ่า แต่ที่แน่ๆฉันเป็นคนตัดหัวมันเพราะฉะนั้นเท่ากับว่าฉันเป็นคนฆ่า.”
มอนเตอร์ตายแต่มันก็ไม่ได้ดรอปอะไรออกมา ความเป็นจริงก็คือมันตายมากว่า10นาทีแล้วแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกระดับสูงมักจะมองหาแต่ไอเทมที่ระดับสูงๆหรือไม่ก็แร่ หากคุณรวบรวมแร่และหลอมเข้ากลับอาวุธแล้วหล่ะก็มันจะดีมากขึ้น โดยแร่น้ำหนัก10กิโลฯจะขายได้1,000ดอลล่า.
น้อยครั้งที่มอนเตอร์จะดรอปสกิลหรือไม่ก็อาวุธและเกราะ หากคุณอยากได้จริงๆคุณจะต้องเข้าไปต่อสู้กับมอนเตอร์ชั้นลอร์ดยังพอจะมีหวังมากกว่านี้เสียอีก.
เห็นได้ชักว่าพวกคนเหล่านี้จงใจตัดหัวของมอนเตอร์เพื่อที่จะได้เรียงร้องสิทธิในการแขแบ่งไอเทมถ้ามันดรอปลงมา.
แต่ผมก็ไม่ได้โง่ที่จะให้คนอื่นเอาของๆผมไปอย่างหน้าด้านๆ.
“’โทษนะแต่ผมเป็นคนฆ่ามันนะ.”
“ห๊ะ?”
ผู้ชายคนนั้นจ้องมาที่ผมหลังจากพูดเสร็จ มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้มีเพียงแค่คนเดียว และผมก็ไม่มีอาวุธอะไรอื่นๆอีก หากพวกเขาต้องการจะสู้ผมก็จะสู้แน่นอนว่าการฝึกลุกนั่งไม่สามารถฆ่ามอนเตอร์ได้แต่กับการเอาตัวรอดแล้วเหนือกว่ามาก.(ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรกับท่าสคอซหรือลุกนั่งจังวะ)
“งั้นเศษแก้วนี้...คุณทำมันงั้นหรอ”
หญิงสาวดึงเศษแก้วออกมาจากตาของมัน(ไหนว่าเป็นเศษเหล็กไง.../คนแปล) ผมยักหน้ารัวๆ จากการเรียงลำดับการไดไอเทมนั้นต้องเริ่มกันใหม่และมันทำให้เธอยิ่งอยากรู้มากขึ้นไปอีก จากนั้นเธอก็ถามคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เช่น...
“อย่างไงก็ตามไม่เหมือนกับว่าคุณจะเป็นนักล่าและกับมอนเตอร์ใหญ่ขนาดนี้?”
“คุณไม่สามารถบอกได้จากการมองหรอกนะ? นอกจากเธอจะสวยแล้วยังไม่มีสมองอีก แต่เธอก็ไม่สามารถหาอะไรมาหักล้างกับเศษแก้วในตาของมันที่เขาทำได้หรอกนะ ไม่ว่าจะเป็นรถบรรทุกนั่น ทั้งหมดที่เขาทำก็คือแทงเข้าไปในตามันเท่านั้น.”
คนที่แต่งตัวประหลาดกล่าวด้วยความรำคาญ.
ผมไม่ได้โกหกอะไรเขาตั้งแต่ต้นเพราะฉะนั้นผมไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ผมพยักหน้าอย่างเงียบๆอีกรอบ ทันทีที่ผมพยักหน้าความอยากรู้อยากเห็นของเธอหายไป ผมได้แต่ทำหน้าเสียออกมา ในเสี้ยววินาทีนึงผมอยากจะโกหกออกไปก่อนที่จะตัดใจไม่พูดอะไร.
“คุณคาดหวังอะไรกับพวกชาวบ้าน?”
“ไม่ แต่บางครั้งฉันก็คิดอะไรพวกนี้ภายในใจเหมือนกัน.”
หญิงสาวหัวเราะน้อยๆตรงหน้าของผมนี้ มันทำให้ผมคิดว่าเธอเป็นคนที่หยาบคายมาก หยาบ หยาบ หยาบคายมาก.
น่าเสียดายที่ผมสามารถบอกได้ถึงสิ่งที่ผมคิด ผมมองดูไอเทมที่พวกเขามีอยู่ไม่ว่าจะเป็นดาบหรือเกราะทุกชิ้นมีราคาแพงเป็นอย่างมากและจากที่ผมมองดูคร่าวแล้วพวกมันเป็นระดับ5เป็นอย่างน้อย.
แต่ผมไม่ได้กลัวพวกเขา ถ้าพวกเขาเป็นระดับ5จริงๆมีเพียงสองทางเท่านั้นคือ 1. อายุจะต้องมากกว่า30ไปแล้ว 2.พวกเขาใช้เงินจากพ่อแม่ของเขาในการเลื่อนระดับ มันก็เท่านี้แหละ.
พวกเขาอาจจะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย โลกใหม่นี้คุณจะยิ่งใหญ่ได้ถ้าคุณมีเงินมากพอที่จะซื้อหนังสือสกิลแพงๆเพื่อความแข็งแกร่งมันก็มีหนังสือสกิลที่สวยงามมากเช่นกันและถ้ามันสวยงามแปลว่ามันก็ดีมากขึ้นด้วย แต่การที่จะได้หนังสือที่โครตหายากขนาดนั้นต้องใช้จ่ายเท่าไร กี่พันล้านดอลล่าถึงจะได้มันมา.
แล้วถ้าคุณซื้อแค่พวกสกิลดีๆสักอย่างหล่ะก็คุณก็อาจจะมีระดับเพิ่มขึ้นไปแค่นิดนึง? โชคดีที่ไม่มีกรณีแบบนี้ การใช้ได้รับสกิลนั้นจะได้รับเพียงแค่1คนต่อหนึ่งสกิลถ้าคนที่มีสกิลอยู่แล้วเรียนสกิลใหม่สกิลเดิมก็จะหายไปเหลือแต่สกิลที่เพิ่งเรียนเอง แต่หากคุณมีสกิลที่เสริมติดตัวแล้วเมื่อคุณเรียนสกิลใหม่ที่มีผลที่คล้ายๆหรือเหมือนกันมันก็จะออกมาเป็นหนังสือสกิลเหมือนเดิม แต่ถ้าเป็นสกิลโจมตีแน่นอนว่ามีได้เพียงสกิลเดียวเท่านั้น.
งั้นถ้ามีใครบางคนได้สกิลประเภทปลดช่องสกิลหล่ะ? ถ้าคุณได้รับมัน มันก็จะขยายช่องสกิลคุณเพิ่มขึ้นมาและเนื่องจากมีการขยายช่องมานั้นคุณก็จะได้เรียนสกิลติดตัวเหล่านั้นเพิ่มขึ้นได้ แต่ที่ตลาดของนักล่าไม่ว่าจะเป็นแบบหน้าหรือหลังสกิลประเภทนี้ก็มีไม่ต่ำกว่าล้านดอลล่าเป็นอย่างน้อย.
ตกใจหรอ? มันคือเรื่องจริง.
สิ่งอื่นๆอาจจะขายได้เฉพาะตลาดมืด แต่การขายหนังสือสกิลโดยเฉพาะสกิลที่เด่นๆไม่เคยมีใครขายมาก่อน นั่นมันทำให้มีราคาแพงและความหายากของมันมากขึ้น นี่คือสิ่งที่ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าผมจะมีได้เลย ถ้าผมมีเงินขนาดนั้นทำไมผมต้องมาเป็นขี้ข่าให้พวกนักล่าเหล่านี้มันรำคาญผมทำไม?
พันล้านดอลลาร์ ถ้าผมมีเงินมากว่าขนาดนี้ผมจะทำในสิ่งที่ผมต้องการทำ.
ผมจะซื้อโยเกิร์ตเพียงเพื่อจะเลียโยเกิร์ตที่ติดด้านบนและโยนมันออกไป.(คือไม่กินโยเกิร์ตไงมันจะกินแค่ที่ติดฝาปิดเท่านั้นที่เหลือทิ้ง)
ความฝันของผม.
The King Casino Resort - Hertzaman
ตอบลบFind the perfect place to stay, play, and unwind at jancasino.com Harrah's Resort Southern California. www.jtmhub.com Get worrione.com your points herzamanindir.com/ now!